Overpeinzingen uit ‘alledaagse’ dingen…

Redactie: Gerben de la Rambelje
Auteur: Nathalie Rooseboom de Vries – van Delft ● funtestic.fanatic@gmail.com

Twee weken geleden had ik een productieverstoring, een – voor mij met name- heel ernstige. Ik kon nog verder tot een veilig punt en daar hield het mee op. Gefrustreerd belde ik de helpdesk waar ik keurig begon met het uitleggen wat ik aan het doen was tot het moment dat de verstoring optrad, wat ik exact deed waardoor de verstoring optrad en wat de impact voor mij was. Terwijl ik het verhaal vertelde, bemerkte ik dat ik aan het bedenken was dat ik al langer de signalen die tot deze productieverstoring hadden geleid, had genegeerd of een workaround had verzonnen en ik twijfelde of ik deze zaken aan de helpdesk moest melden of niet. Behoorden ze tot dit probleem of hadden ze hiertoe geleid of was het juist helemaal niet gerelateerd? Was het probleem in die tijd erger geworden of hadden mijn acties het erger gemaakt of misschien zou het probleem nu moeilijker oplosbaar worden door zaken niet te melden of misschien zelfs onoplosbaar.  Ik bedacht me dat als ik dit nu al had, dat wellicht talloze andere meldingen vanuit de gebruikersorganisatie dit wellicht ook hadden voor de melding werd gedaan. Of zelfs de testers in mijn team die al langer op een project zitten. Of überhaupt testers die langer op een project in een willekeurige organisatie …
Mijn overpeinzingen werden onderbroken door een stem aan de andere kant van de telefoon: ‘Ik verbind u door met de technische afdeling’.  Het viel daarna stil aan de andere kant van de lijn. Ik bedacht me dat ik wel honderd keer het op dat moment gehoorde wachtdeuntje had verwenst, maar dat ik nu twijfelde door de afwezigheid ervan of ik nog wel verbinding had. Zou dat ook met de wensen van de gebruikers zijn? Die roepen ook altijd maar wat over de schutting naar IT of erger nu men ‘scrummed’; het wordt nagenoeg gelijk gerealiseerd… hebben we nu allerlei zaken in systemen die men heel erg graag wilde en die na realisatie een juist erger probleem aan het licht brengen of er juist in deze situatie voor zorgt dat er niet in een behoefte wordt voorzien? De stilte aan de andere kant is oorverdovend, maar mijn verbindingsteller loopt nog steeds door, dus ik heb blijkbaar verbinding.
Ik twijfel of ik opnieuw zal bellen en net voor het moment suprême klinkt er een stem aan de andere kant. Ik leg het probleem opnieuw van begin tot eind uit en besluit deze keer aan te geven dat ik al langer twijfels had en hier en daar wat genegeerd dan wel omheen gewerkt heb. Terwijl ik het zeg, hoor ik de technische man typen en ik bedenk me dat ik toch ook regelmatig het ‘historie’ veld bijgewerkt zie na het initieel opvoeren of een meldingtekst zelf van een melding en ik grimas een beetje dat dit principe dus vaker voorkomt. Het tester geweten in actie.
Ik herstart en het lijkt de goede kant op te gaan. Ik krijg nog wel een melding, maar ik kan weer door. Ik ben net weer lekker op weg als ineens het gebeuren er helemaal mee op lijkt te houden, niks reageert zoals het hoort. Weer de helpdesk, weer een verhaal, weer de technische man, maar nu ook hulptroepen onderweg. Er wordt gekeken en er wordt zelfs een speciaal diagnostisch programma bij gehaald en er wordt een conclusie getrokken en ik krijg een oplossingsrichting mee.
Ik sta bij de partij die mijn verstoring gaat oplossen. Ik hoor mezelf, nu ik een oplossing heb, de probleemhistorie overslaan en zeggen ‘dat is het, los het op’. Ik heb immers een uitgebreid diagnostisch rapport en weet exact wat het is. Het is voor mij dan ook verbazingwekkend om enkele uren later opgebeld te worden om te horen dat er een volledig onderzoek is uitgevoerd, men het probleem heeft geanalyseerd en dat men heeft besloten het op die manier op te lossen. Ik vraag me af of dit in mijn team ook gebeurt en doet men de diagnostiek opnieuw zodra ze een overgedragen stuk werk krijgen of vertrouwt men op de reeds gedane tests? Zouden ontwikkelaars dit ook doen als ze een nieuwe tester krijgen in hun team, vragen ze dan de tester om het testwerk nog een keer te doen om de diagnose opnieuw te stellen?
Ik  hoor aan de andere kant van de lijn een astronomisch bedrag voor de oplossing. Ik val even stil. Zelf heb ik namelijk ook ‘op internet’  oplossingen nagezocht en gezien dat ik voor een fractie van deze kosten een oplossing, precies dezelfde overigens, heb. Ik moet er echter wel zelf voor aan de bak.  In een impulsieve bui zeg ik dat ik het dan zelf wel oplos.
Het valt even stil (nee, ik verwacht geen wacht muziekje) en dan zegt de stem aan de andere kant of ik dan wel even de diagnosekosten wil betalen. Nou, nee dus! Ik heb er immers niet om gevraagd, want ik had de oplossing al en ik heb ook verteld wat er aan de hand was, heb ik hen de kosten van mijn diagnostisch werk doorberekend?  En wederom dwalen mijn gedachten af naar de werksituatie; is dit immers niet precies wat we ook doen? Nog even overdoen wat een ander heeft gedaan omdat we geen zicht hebben of geen vertrouwen hebben in datgene diegene voor ons heeft getest en dan de kosten gewoon doorberekenen (tijd, geld, et cetera).  Ik mompel iets over dat ‘service’ ook een groot goed is en beëindig na nog wat gemopper en discussie het gesprek.
In de nasleep bedacht ik me nog dat wellicht ook in mijn werksituatie veel verstoringen wellicht te snel worden gemeld door gebruikers of testers, mede omdat ze geen zicht hebben op de kosten en/of zij die zelf niet dragen. Ik vraag me af of men, ook al zijn ze lastiger van aard, zelf dingen zouden oplossen als men hiervoor beloond wordt. Simpelweg omdat men goedkoper uit is, dan het neer te leggen bij de ‘dure’ IT organisatie. Zou men ook problemen sneller oplossen en dus niet negeren en workarounds verzinnen, die wellicht de problematiek erger of onoplosbaar maken. Wat zou dat betekenen voor ‘ons testers’? Moeten we meer vertrouwen op ‘in het verleden behaalde resultaten’?
En nu? Ik heb voor een fractie van de prijs, het probleem opgelost. Wat? Een tester hoort geen programma’s aan te passen? Wie zegt dat?  En is dat wel relevant?
Oh? Had ik nog niet verteld dat het niet om een IT-probleem ging?  Nee, ik had pech met mijn auto. Pech terwijl ik onderweg was naar een wandelroute om op een mooie, frisse zondagmiddag te gaan lopen. Ik had de ANWB aan de lijn, dat was de eerste lijn en toen kreeg ik een technische man die zei dat ik wel kon doorrijden als de auto weer gewoon startte. En toen stond ik bij de volgende afrit weer stil en kwam de ANWB met een busje langs.  Ik had een gebroken ‘ABS ring’  (gewoon even google-en) en dat was best te repareren. Bij de dealer vroegen ze het twintigvoudige (!!!) omdat ze het ringetje niet los konden bestellen, maar wel een hele as. Uiteindelijk heb ik zelf de reparatie uitgevoerd en rijd ik weer vrolijk rond. De rekening van de ‘service’  heb ik overigens wel ontvangen… 50 euri’s voor het inpluggen van een diagnostisch apparaat wat ik de ANWB ook had zien doen langs de snelweg. En zo is de laatste les van dit artikel… pas in de context worden zaken écht helder.

Eigen montage poging en Smart Sleutelmeeting in Heemskerk,
foto’s eigen archief en Ricardo Vierwind