Redactie: Gerben de la Rambelje
Auteur: Nathalie Rooseboom de Vries – van Delft ● funtestic.fanatic@gmail.com
Recentelijk woonde ik een lezing bij van Marco Gianotten over ‘Digitale Empathie’ [1]. Ik vond het een zeer interessante, boeiende én bovenal leerzame presentatie. Eén van de uitspraken bleef in het bijzonder in mijn gedachten rondspoken. ‘IT moet niet goedkoper, maar juist duurder worden’. De exacte context en uitleg bij deze uitspraak zijn mij ontgaan, maar de uitspraak bracht bij mij wel een denkproces op gang.
Voor Nop Testen leren
In de afgelopen jaren heb ik steeds meer initiatieven zien ontstaan waarbij ‘gratis’ of tegen een zeer geringe bijdrage het vak testen kan worden geleerd. In eerste instantie vond ik dat mooi; mensen met een smalle beurs bijvoorbeeld zijn dan wel in staat een vak te leren, waarmee zij daarna een boterham kunnen verdienen. ‘Weekend testers’ is zo’n initiatief, maar ook bekende professionals geven (verkorte) trainingen waarvoor (nagenoeg) niets voor hoeft te worden betaald. Een goed betaalde (corporate) training geeft deze professionals de gelegenheid een gratis sessie aan te bieden, al dan niet tijdens of rondom een ‘meetup’ of andere klein conferentie-achtige bijeenkomst.
Hartstikke nobel. Heel mooi streven. Dodelijk voor de perceptie van de waarde van het vak én zelfs het gevoel van eigenwaarde.
Goedkoop is Duurkoop
Veel mensen zijn gek op gratis en goedkoop. Maar ‘gratis’ en ook goedkoop hebben een nare keerzijde. Veel gratis en goedkope dingen zijn niet duurzaam bijvoorbeeld en vaak zijn gratis dingen eigenlijk helemaal niet gratis; uiteindelijk betaal je er toch op één of andere manier een prijs voor. Mensen blijken ook een stuk minder zuinig te zijn op gratis (of zeer goedkope) spullen en dat geldt ook voor gratis diensten.
Goedkoop en gratis stimuleren de wegwerpeconomie is mijn mening.
Een duur pak doe je waarschijnlijk jaren mee, je brengt het met zorg naar de stomerij, een knoopje dat eraf valt, laat je maken. Een duur pak, mét duurzaamheidsmerk, wordt vaak ook gemaakt door mensen die daar een redelijk loon voor ontvangen.
Een goedkoop T-shirt draag je waarschijnlijk maar enkele maanden, wordt vaak door mensen gemaakt die daar een oneerlijk laag loon voor krijgen en gaat vaak ook sneller kapot; een gaatje erin en hup… het gaat zo naar de recycling.
Is een goede testprofessional goedkoop?
Waarom zou dit anders zijn met diensten? Waarom zou dit anders zijn bij bedrijven die testers inhuren?
Testen wordt, naar mijn idee, steeds belangrijker. IT krijgt steeds meer impact in ons leven en de risico’s groter, de gevolgen bij een probleem ook. Toch willen bedrijven steeds minder betalen voor IT-dienstverlening en ook testen. De tarieven worden zwaar onderhandeld om de klus maar te krijgen. Uiteindelijk wordt een (te) laag tarief vastgesteld.
Die tarieven laten we relatief makkelijk laag vaststellen. Werden ‘vroeger’ ook de trainingen die we moesten volgen, doorberekend in die tarieven, nu krijgen we die trainingen nagenoeg voor niets. We houden dus bewust die trainingskosten uit het tarievenplaatje. Het gevolg is dat we nu dusdanig scherpe marges hebben in de tarieven dat we vaak niet eens meer in staat zijn een dure investering te doen en dus nu genoodzaakt zijn om uit te wijken naar gratis en goedkope oplossingen.
Maar ook de perceptie die er is over het vak. Wij testers vinden dat testen, vakmanschap is. Niet-testers denken daar wat anders over. Een vak dat zo gemakkelijk te leren is met goedkope en gratis alternatieven; hoeveel waarde heeft dat?
Goedkoop en de Piramide van Maslow
Ik zeg niet dat testers die hun vak nu beoefenen door het te leren met zelfstudie en gratis/goedkope trainingen hun vak niet (goed) verstaan. Ik zeg wel dat de perceptie van de waarde van het vak en de kennis niet juist wordt ingeschat, omdat we daar in eerste instantie zelf al niet een financiële investering in (willen) doen.
Eerder schreef ik ook dat het zelfs een effect heeft op de eigenwaarde. Stel dat je een tarief krijgt waar je goed van kunt leven, het tarief zorgt ervoor dat je goed in de Piramide van Maslow vertoeft [2] en in de laag ‘veiligheid en zekerheid’ of ‘behoefte aan sociaal contact’ zit. Prima toch?
Ik vind van niet. Ik wil graag erkenning en waardering voor een vak waar ik (of mijn ouders en/of werkgever) een investering voor heb gedaan. Ik lever goed werk, dat belangrijk is in steeds belangrijker wordend werk. Daar wil ik niet alleen een schouderklopje voor krijgen, daar wil ik een geldelijke vergoeding voor.
Als een opdrachtgever dan maar wil betalen voor ‘lichamelijke behoeften’, wat zegt dat dan over hoe die opdrachtgever over mij en mijn vak denkt? Blijkbaar vindt hij vakmanschap dus helemaal niet waardevol.
Terugkomend op de professionals die (bijna) gratis training geven; hoe waardevol vinden zij zichzelf als zij hun diensten gratis aanbieden? Blijkbaar zo waardevol dat het niets hoeft te kosten. En andersom, als je niets of weinig wilt betalen voor een training, wat zegt dat dan over hoe jij denkt over de waarde van die training of trainer?
Ik denk dat we te weinig stilstaan bij de waarde van ons vak, hoe waardevol trainingen zijn. Hoe waardevol de trainers zijn die het vak leren, hoe waardevol coaches zijn die mensen begeleiden op de werkvloer. Dat mag best wat meer gewaardeerd worden en kwaliteit kost nu eenmaal geld. Hoe cliché ook: goedkoop is waarschijnlijk duurkoop. We kunnen waarde alleen maar vergroten als we IT én dus ook testen, niet goedkoper maar juist duurder maken. Niet exorbitant en buitenissig, maar duurder zodat er naar waarde kan worden beloond.
Nb… ik ben benieuwd naar de waardering die via mijn kerstpakket dit jaar wordt uitgesproken… J
[1] ‘Digital Empathy’, Marco Gianotten, Giarte. ISBN 978-90-825564-2-1, 2016
[2] https://nl.wikipedia.org/wiki/Piramide_van_Maslow
Hoi Nathalie, zoals altijd weer een scherpe en goed onderbouwde constatering. Toch zou ik het graag ook van de andere kant bekijken: kennis IS tegenwoordig goedkoop of gratis! Voor het delen van kennis krijg je juist je erkenning, waardering en misschien zelfs zelfrealisatie. Mensen geven daarom gratis een introductie van hun kennisgebied aan collega’s of andere geïnteresseerden. En als je nog iets lager in de Maslov pyramide zit; het internet zorgt voor een enorm bereik van jouw kennisdeling. Aan een goede en diepgaande Udemy cursus van 15 dollar kun je als kennisdeler al prima verdienen.
In die zin is de lucht er dus aardig uit. De meesten verdienen niet meer aan het bezitten van kennis, maar juist met het opdoen en gebruiken van al die beschikbare kennis. Met het combineren van kennis, met het vinden van praktische toepassingen van kennis. Door als eerste of als slimste iets nuttigs naar de markt te brengen. Bovendien worden naast het inbrengen van kennis juist de minder tastbare eigenschappen steeds belangrijker. Samenwerking, verantwoordelijkheidsgevoel, creativiteit, je kent het wel. Dit bepaalt straks een groot deel van je toegevoegde waarde, wat overigens ook de reden is dat Salves de rollen voor deze ‘nieuwe’ testwereld aan het uitdenken is.
Kennis zal dus altijd van groot belang blijven, maar is mijns inziens niet meer de onderscheidende factor die de kassa laat rinkelen.
Je kan veel zelf leren en goedkoop ook, maar op een moment mist de ervaring erachter. De kennis over waarom ontbreekt nog wel eens. En dat breekt dan op.
Punt is alleen dat we daar vaak te laat achter komen. Door schade en schande wijs worden is niet voor niks een spreekwoord.
Met elke nieuwe ontwikkeling zie je op een moment leerpunten ontstaan, waarvan de wat ouderen onder ons zullen denken – waar heb ik dat eerder gehoord.
Ik moet ook weer denken aan Jan-Jaap Cannegieter met zijn verhaal over de varkenscyclus. Alles gaat in golfbewegingen en we hobbelen allemaal lekker mee.
Zij die in staat zijn om anti cyclisch te acteren zijn de spekkopers van deze wereld.
Nathalie, heb je dit al ingezonden voor het Testnet voorjaarsevent.
Ik wil voor 28/1 ook wat insturen. Ik had iets bedacht over of we als testers per definitie late adopters zijn. Iets om met een groep testers eens uit te proberen.
Kwaliteit kost tijd en geld.
Of je nu van een gratis online seminar zoveel leert als van die collega die naast je kwam zitten en je je eigen fouten liet maken en je heeft doen begrijpen wat je voortaan beter kunt doen betwijfel ik dan ook sterk. Zelf deel ik met liefde mijn kennis en kunde omdat ik weet dat dit later zeker terugkomt in waardering. Alleen is dit misschien niet direct en lineair waar te nemen. Maar ik doe dit ‘on the job’ en niet als trainer natuurlijk.
Anderzijds; ik verwacht van een trainer die geld kost ook maximale aandacht en toewijding; geen standaard riedeltje want dát kan ik gratis ook krijgen. Ik verwacht echte diepgaande kennis en voorbeelden van een goede toepassing van de kennis.