TestNet Najaarsevenement: Exploring context-driven testing

Auteur: Carlo van Driel ● carlo@carlovandriel.nl

Als je wordt gevraagd een stukje te schrijven over het TestNet najaarsevent door Rob van Steenbergen (de Nederlandse kampioen softwaretesten 2013), dan kun je natuurlijk niet anders dan ‘Ja’ zeggen. Ik ben naar het najaarsevent van TestNet gegaan zonder eigenlijk een duidelijk beeld te hebben van context-driven testen. Het bestaat al best lang, maar op de een of andere manier is het nooit in mijn blikveld terecht gekomen. Ik ben er dan ook met een open mind heen gegaan om me te laten informeren over wat het nu eigenlijk is en wat ik er in de dagelijkse praktijk mee kan.

Key-note van Karen Johnson
De eerste key-note was meteen interessant. Karen Johnson vertelt over ‘Building a thinking portfolio’. Hierin gaat ze in op het  opbouwen van skills. Bijzonder leerzaam en voor alle testers (en eigenlijk voor iedereen) een must om hierover eens goed na te denken.
Huib Schoots en Context-Driven testing
Daarna ben ik in de grote zaal gebleven om te luisteren naar de Jedi Knight of context-driven testing, Huib Schoots. Huib geeft een presentatie: ‘What is context-driven testing? Or rather: exploring context-driven testing – a new hype or here to stay?’. In de presentatie komen de zeven principes van context-driven testen uitgebreid aan bod. Met grote passie vertelt Huib waarom de gedachten achter context-driven zo goed zijn en dat context-driven meer is dan context-aware. Een context-driven tester beoordeelt niet alleen alles in de context, maar is constant actief bezig zich te verbeteren en doet dat ook niet alleen. De wil om van elkaar te leren vanuit de praktijk en niet vanuit een theorie of methodiek speelt hierin een wezenlijke rol. Voor mij heeft deze presentatie de essentie van context-driven testing in één klap duidelijk gemaakt.
Curing our binary disease
De volgende key-note die ik jullie niet wil onthouden is die van Rikard Edgren: ‘Curing Our Binary Disease’. Rikard vertelt over onze verslaving aan ‘passed/failed’, test coverage obsessions, metrics tumors en sick test-design techniques. In essentie is de boodschap dat we ons laten leiden (en ook kunnen verstoppen) achter cijfertjes die vaak niets zeggen. Testen is ook een creatief proces en door deze ziektes verandert het in een wiskundige benadering die uiteindelijk vaak niet leidt tot het gewenste resultaat (ook al beweren alle metrics het  tegenovergestelde).
Hoe vertel ik het mijn baas
Na alle voorgaande informatie te hebben beoordeeld en afgewogen zie ik toekomst in context-driven testen. Aan de andere kant moet ik ook zeggen dat mijn gevoel zegt dat er ook nog wel een flink aantal uitdagingen ligt. Geen vastomlijnd proces, geen metrics zoals we gewend zijn. Klinkt allemaal leuk, maar: ‘Hoe vertel ik het mijn baas of de projectleiders en productowners van deze wereld?’ Hoe vertel ik ze dat ze geen voortgang-metrics krijgen omdat ik niet precies weet hoe ver ik ben en wanneer ik klaar ben en dat ik voor mijn gevoel de belangrijkste zaken getest heb en dat het goed voelt…
Gitte Ottosen en Wim ten Tusscher
Met dit in mijn achterhoofd heb ik na het diner twee sessies bijgewoond waarin ik antwoorden ben gaan zoeken op dit gevoel. De eerste presentatie van Gitte Ottosen over haar ervaringen om context-driven exploratory testen in te zetten. Een verhelderende presentatie over haar aanpak om te komen tot de best werkende manier in haar situatie. Daarna een presentatie van Wim ten Tusscher over ‘Testscholen, kiezen of mixen?’. Wim geeft zijn visie op de verschillende ‘scholen’ in duidelijke metaforen en sterkt mijn eigen ontstane visie dat je geheel afhankelijk van de situatie helemaal niet hoeft te kiezen tussen de verschillende scholen. Er zijn veel contexten denkbaar waarin de traditionele testmethoden de beste oplossing bieden dan wel een mix van de diverse scholen.
Mijn conclusie
Mijn uiteindelijke conclusie is dat context-driven testing een goede ontwikkeling is en dat het ook zeker een belangrijke stroming zal worden/blijven. Daarbij heb ik wel één belangrijke kanttekening en dat is dat je het moet plaatsen in zijn omgeving en die omgeving is meestal nog niet op het punt aangeland waarop ze overweg kunnen met statements als ‘er is geen vastomlijnd proces’, ‘metrics zijn niet belangrijk omdat ze weinig zeggen’. Ik zie dan ook voor de komende jaren de meeste kans weggelegd voor een hybride model waarin je het beste uit beide scholen combineert tot een in de praktijk werkbare situatie waarin je ook de rest van het bedrijf meeneemt naar een hoger volwassenheidsniveau. Context-driven is een verrijking van ons vak:

• Pas je aan de situatie aan en richt het testen zodanig in dat het optimale toegevoegde waarde biedt.
• Ga niet uit van een vaststaand proces en templates, maar denk na over wat in die specifieke situatie optimaal kan werken. Houd hierbij zeker rekening met bedrijfscultuur, bestaande processen en kennis en kunde van de mensen die de testen moeten uitvoeren, niet iedereen is tenslotte een Jedi Knight en als je de mensen en organisatie niet meekrijgt kun je ook niet het optimale resultaat bereiken.
• Blijf jezelf als tester en als mens continu verbeteren en doe dit niet alleen op basis van opleidingen en cursussen, maar ook en vooral op basis van kennisdeling met vakgenoten.

(c) foto’s door Rik Marselis